Кыз ордунан туруп келип Мырзага жанаша отурду да:

- Кыргыз деген улутту мурда укпаптырмын. Алар да Азияда жашашабы?

- Ооба, Кыргызстан деген мамлекетти уккан жок белең?

Кыз ийинин куушуруп койду.

- Азияда канча майда мамлекет бар, баарын билүү мүмкүн да эмес. Маселен, мен Ооганстанды билем. Ал жакта көп жылдардан бери согуш.

Мырза намыстана түштү, кайра ичинен "мындай чымчык баштарга Кыргызстанды билгенде, билбегенде эмне" деп койду.

- Мырза, сен эркектердей эмессиң. Кыздардын жамбашына көзүң жабышып, шилекейиң куюлбайт. Өтө токтоосуң. Анан кичине түнтсүң. Кыргыздардын баары ушундайбы?

Мен окудум эле, азияттар аялжандуу келишет, эркектери үч- төрттөн катын алат- деп.

Мырза кичинеге үнсүз ойлонуп турду да:

Кыргыздарда жүз жылча мурда чын эле эки- үчтөн аял алгандар болгон экен. Азыр андай жок. Мыйзам жол бербейт. Токтоолук боюнча айтсам, мүнөзүм ушундай болсо керек. Анын үстүнө көп жылдар согуш лагеринде окудум. Ал жерде күлүп- жайнап жүргөндөрдү көрбөптүрмүн. Дээрлик бардыгы түнөрүп жүрүшөт.

- Демек, согуш лагеринде окуп жүргөндөгүдөн калган адат дечи,- деди да кыз Мырзага ыктай отуруп, жароокерлене эркелей мойнуна колун артты. Мырза кызды артка, өзүнөн оолактатып түртө албады. Бүткөн бою чымырап, аялзатынан келген лаззатка магдырап, кыздын ичке белинен имере өзүнө тартты.

Ххх

Катерин, жумушуңдан кечигесиң, - деген Мырзанын жумшак үнүнөн ойгонгон кыз керилип койду да спорт шымын кийип, белинен өйдө жылаңач бөлмөдө басып жүргөн Мырзаны суктана карап турду.

-Уу-у , мен чын эле тирүүмүнбү Мырза?

Мырза түшүнө бербей көздөрүн бакырайтып тиктеп калды.

-Сен берген рахатка чыдабай жүрөгүм жарылып, өлүп каламбы деп ойлогом. Сендей эркекке өмүрүмдө биринчи жолугушум. Буга чейинкилерди жөн эле эркек атап жүрүптүрмүн. Көрсө, алар бүт таранчылар экен. Мына махабат жыргалы деп ушуну айтыш керек.

Мырза ичинен көңүлүмдү көтөрөйүн деп эле мактап атат деп ойлоду.

Кыз туруп душка жуунуп чыкты да, кийинип атып:

- Мырза, сени кожоюн Россияга жиберген жатат,- деди.

Мырза демин ичине алып дымый түштү.

- Мен кечээ уктум. Баягы италиялык экөөңөрдү.

- Кайда жиберсе кете беребиз да. Биздин милдет тапшырманы аткарыш.

- Менин сага айтайын дегеним бөлөк. Кожоюн италиялыкка "Эгер Мырза Россияда жүргөндө кичине шектүү жүрүш жасап, калып калууга же өз өз жерине кетүүгө аракеттенсе көзүн тазала" деген тапшырма берди. Сен жөнүндө: " Али ишенимге кире элек. Сак болушубуз керек. Өтө түнт. Эч ким менен чечилип сүйлөшпөйт. Ичинен бир нерсе ойлоп жүрөт" деген жыйынтыкка келишиптир. Россияга сени аргасыз жиберип жатышат. Биринчиден, орус тилин жакшы билет экенсиң. Экинчиден, азиятсың. Россияда азияттар өз үйүндө жүргөндөй жүрөт дешет экен го. Анан да силер барып алып келүүчү же ошол жактан сүйлөшүп сөздү бүтүрүүчү "бута" да азият окшойт. Балким, сенин жердешиңдир. Кыскасы, оюң бузулса италиялыктан сак бол. Оюң бузулбаса деле ал желмогуздан сак бол.

Бир жакка тапшырмага барса өнөгү кырсыктан өлүп, дайым өзү соо келет. Өткөн бир тапшырмадан кайтканда "өнөгүн өзү эле бейкүнөө өлтүрүп койду. Бүт сыйлыкты өзү алыш үчүн" деп шекшип калышып текшерүү жүргүзүшсө да далилдей алышпады.

Мырза кыздын сөзүн үнсүз, дымып отуруп укту. "Россияга барасың" дегенди укканда эле жүрөгү дүкүлдөй түшсө да сыртынан сыр бербеди. Кыз сөзүн бүткөндө жылмая басып келип, өзүнө имере тартып эриндеринен өөп койду да:

- Рахмат кабарыңа. Бир чети кожоюндун мага ишенбегендигинин деле жөнү бар. Мындай оор тапшырмаларга чыга элекмин да, - деди сыр бербей.

Кыз Мырзанын мойнуна асыла:

- Мен эмнегедир сени экинчи көрбөчүдөй болуп турам. Арманда калбайын, дагы бир жолу махабат жыргалына баталычы, - деди да али жыйнала элек төшөккө басып жыгылды.

Демиккени али басыла элек Мырзанын оозунан өбө кыз кылыктана суроо узатты;

- Эл жериңди сагынсаң керек? Барсам деп эңсеп жүрөсүңбү?

Мырза кыздын түндөтөн берки максатын боолгоп түшүнө баштады. Азыр жүрөгүндө уюп жүргөн чындыкты айтса, башынан да айрылып каларын туя албагыдай кеңкелестерден эмес болчу. Анын үстүнө окутуучусу Раджу жалаң киши өлтүрүү, согуш өнөрүн гана үйрөтпөстөн, эмоцияны ичке сактай билүү, куулук өнөрүнө да машыктырган. Кыздын суроосуна кайдыгер кейипте жооп берип койду.

- Чынымды айтсам мен анчалык эс тарта элегимде эле согуш лагерине окууга кеткем. Ошол бойдон сыртта жүрөм. Бизди болсо чыныгы жоокерликке үйрөтүштү. Мен үчүн негизги максат- берилген тапшырманы так, учурунда аткаруу. Бүт жер жүзү мен үчүн Мекен. Бардык мусулмандар менин диндеш катары туугандарым.

Кыз Мырзаны "Бул азият чынын айтып жатабы" дегенсип тикчие карап сөзүн бузбай укту.

- А-а сенин кандаш бир туугандарың болгонбу?

- Жок. Мен балдар үйүндө өскөм. Энемди да, атамды да билбейм. Билгим да келбейт. Мени төрөлөөрүм менен таштап кетишиптир.