Кантрольныя пытанні па семінары 7

 

1. Якую назву атрымала адна з праяваў глабалізацыі культуры, для якой характэрна спалучэнне перш несумяшчальных частак культурных феноменаў?

2. Якую назву атрымала адна з праяваў глабалізацыі культуры, для якой характэрна мазаічнасць ўспрымання і канструявання рэальнасці?

3. Якую назву мае палітыка асобных краін ў сферы культуры, накіраваная на захаванне і нацыянальнай ідэнтычнасці?

4. Якую назву мае эпоха развіцця знешніх культурных сувязей, для якой характэрна камерцыялізацыя ўсіх відаў культурных рэсурсаў, вытворчасці і вопыту.

5. Якую назву мае створаная ў 2010 г. у Францыі ўстанова, якая з’яўляецца агентам МЗС у сферы знешнекультурнай дзейнасці?

6. Якая галіна культуры з’яўляецца першым экспартным прадуктам культурнай індустрыі Францыі?

7. Па экспарце якой прадукцыі Францыя займае другое месца ў свеце пасля ЗША?

8. Якая краіна (ці краіны) з’яўляецца лідэрам па абароту на рынку сучаснага мастацтва?

9. Які кірунак міжнародных культурных сувязей з’яўляецца актуальным для Францыі, Расіі, Германіі, Аўстрыі, Іспаніі і Партугаліі?

10. Які аспект знешняй культурнай палітыкі з’яўляецца прыярытэтным для Францыі?

11. Які аспект знешняй культурнай палітыкі з’яўляецца прыярытэтным для Расіі, Германіі і Аўстрыі?

12. Якая культура з’яўляецца вядучай для знешняй культурнай палітыкі Японіі?

13. Імя якога пісьменніка носяць культурныя цэнтры Іспаніі (заснаваны ў 1991 г.)?

14. Імя якога пісьменніка носяць культурныя цэнтры Партугаліі (заснаваны ў 1992 г.)?

15. Імя якога знакамітага чалавека носяць культурныя цэнтры Кітая (заснаваны ў 2004 г.)?

16. Якой установе падпарадкоўваецца Польскі інстытут?

17. У складзе якіх структур за мяжою пачынаючы з 2011 г. дзейнічаюць Чэшскія цэнтры?

18. Якая новая пасада з’явілася ў складзе пасольстваў Літвы ў 2011 г.? У яе функцыі ўваходзіць садзейнічанне развіццю культурных кантактаў.

19. Імя якога пісьменніка носіць існуючая з 2000 г. у Польшчы ўстанова, асноўнымі задачамі якой з’яўляецца папулярызацыя аўчыннай культуры за мяжой?

20. Якую назву мае орган міждзяржаўнага рэгіянальнага супрацоўніцтва краін Балтыйскага рэгіёна?

21. Якую назву мае рэгіянальны альянс, створаны ў 1991 г., у склад якога ўваходзяць Польшча, Славакія, Венгрыя і Чэхія?

22. Якую назву мае праграма Цэнтральна-Еўрапейскай Ініцыятывы, якая дзейнічае з 2009 г. і накіравана на на садзейнічанне развіццю супрацоўніцтва краін-членаў ЕС з Малдовай, Украінай і Беларуссю?

23. У якім годзе спынілася дзейнасць Інфармацыйнага агенцтва Злучаных Штатаў (ЮСІА)?

24. У якім годзе была створана Сетка Еўрапейскіх нацыянальных інстытутаў культуры (EUNIC)?

25. Якую назву мае разлічаная да 2020 г. праграма ЕС, накіравана на падтрымку даследаванняў у галіне культурнай дыпламатыі і дзейнасці па захаванні культурнай спадчыны пры дапамозе шматнацыянальных міждысцыплінарных праектаў?

26. У якім годзе была прынята “Стратэгія міжнародных культурных сувязей” ЕС?

27. У структуры якой міжнароднай арганізацыі з 2012 г. дзейнічае Кіруючы камітэт па пытаннях культуры, спадчыны і ландшафту?

28. Якая міжнародная арганізацыя рэалізоўвала праграмы MOSAIC і STAGE?

29. Якая міжнародная арганізацыя рэалізоўвала ініцыятыву CultureWatchEurope?

30. Якая міжнародная арганізацыя рэалізоўвала праграмы “Апалонія” і “Масты Еўропы”?

31. У якім праекце Савета Еўропы. Накіраваным на развіццё турызму, удзельнічала Беларусь?

32. Пераемнікам якой арганізацыі стаў заснаваны ў 1994 г. Расійскі Цэнтр міжнароднага навуковага і культурнага супрацоўніцтва пры Урадзе Расійскай Федэрацыі (Росзарубежцентр)?

33. Якую скарочаную назву мае створанае ў 2008 г. Федэральнае агенцтва па справах Садружнасці Незалежных Дзяржаў, суайчыннікаў, якія пражываюць за мяжой, і па міжнародным гуманітарным супрацоўніцтве?

34. Якую назву мае заснаваны ў 2007 г. спецыяльны фонд, які выдзяляе гранты на на «фарміраванне прарасейскага электарату ў постсавецкіх грамадствах», прапаганду рускай мовы ў краінах СНД?

35. Тэрмін, які азначае працэс развіцця падобных рыс двух ці больш культур у выніку дыфузіі паралельнага развіцця.

36. У 2001 г. ЮНЕСКА прыняла Усеагульную дэкларацыю аб культурнай ....

37. Назавіце дату, калі штогод пачынаючы з 2003 г. святкуецца Сусветны дзень культурнай разнастайнасці ў імя дыялогу і развіцця.

38. 2001 г. быў абвешчаны ЮНЕСКА Годам дыялогу паміж....

39. У якім годзе была прынятая Канвенцыя ЮНЕСКА аб ахове і заахвочванні разнастайнасці форм культурнага самавыяўлення?

40. Якую назву мае праект пад эгідай ЮНЕСКА, які аб'ядноўвае ўрадавыя арганізацыі, прадпрыемствы, творчых дзеячаў з мэтай садзейнічання партнёрству паміж дзяржаўным і прыватным сектарам для падтрымкі індустрыі культуры ў краінах, якія развіваюцца?

41. Якую назву мае глабальны палітычны праект, які рэалізуецца з 2005 г. пад эгідай ААН і накіраваны на развіццё міжцывілізацыйнага дыялогу?

42. Якія арганізацый ў сферы міжнароднага культурнага супрацоўніцтва былі створаны ў першыя гады незалежнасці ў Беларусі?

43. Запішыце назву Дзяржаўнай праграмы, зацверджанай у 1993 г. і накіраванай на пашырэнне сувязей з беларусамі за мяжой.

44. Запішыце назву міністэрства, якое ў Рэспубліцы Беларусь займаецца фарміраваннем палітыка-прававой прасторы для развіцця культурных сувязей на міждзяржаўным узроўні, прадстаўлення інтарэсаў Беларусі ў міжнародных арганізацыях.

45. Запішыце назву міністэрства, якое ў Рэспубліцы Беларусь з'яўляецца каардынатарам культурнага абмену, ініцыятарам распрацоўкі праграм супрацоўніцтва як з асобнымі замежнымі краінамі, так і з міжнароднымі арганізацыямі.

46. Якая структура з’яўляецца найбольш ўплывовай у міжнародным культурным супрацоўніцтве Рэспублікі Беларусь?

47. Што стала новай з'явай у практыцы рэалізацыі міжнародных культурных кантактаў у 1990-я гады?

48. Інфармацыйна-культурныя цэнтры якіх краін актыўна дзейнічаюць у Рэспубліцы Беларусь?

49. Па якіх напрамках супрацоўніцтва Беларусі з ЮНЕСКА ажыццяўляецца найбольш актыўна?

50. Што было ўнесена ў 2009 г. па ініцыятыве Беларусі ў Рэестр праграмы «Памяць свету» ЮНЕСКА?

51. Якую канвенцыю ЮНЕСКА ратыфікавала Беларусь у 2004 г.?

52. Якая падзея ў 2015 г. была абвешчана годам ЮНЕСКА?

53. У якой краіне быў адкрыты першы Культурны цэнтр Беларусі ў 2007 г.?

54. У якім годзе пачаў сваё вяшчанне спадарожнікавы канал “Беларусь-ТВ”?

55. Якую назву мае ініцыятыва Міністэрства культуры і Міністэрства інфармацыі па перадачы ў фонды пяці найбуйнейшых бібліятэк свету каля 100 лепшых кніг айчынных выдавецтваў?

56. У якім годзе было падпісана першае Пагадненне аб супрацоўніцтве ў галіне культуры краін СНД?

57. У якім годзе быў створаны Савет па культурным супрацоўніцтве дзяржаў-удзельніц СНД?

58. У якім годзе была прынятая Дэкларацыя аб культурным супрацоўніцтве дзяржаў-удзельніц СНД?

59. Якая арганізацыя ў 1992 г. прыняла даклад пад назваю “Новыя перспектывы для культурнага дзеяння Садружнасці”?

60. Якую назву мае праграма ЕС, накіраваная на падтрымка ў галіне літаратуры, уключаючы магчымасць яе перакладу?

61. Якую назву мае праграма, якая прадугледжвае дапамогу ЕС у галіне захавання культурнай спадчыны еўрапейскага значэння?

62. На які перыяд разлічана рэалізацыя праграмы ЕС “Крэатыўная Еўропа”?

Пытанні да заліку

1. Уплыў дасягненняў старажытных егіпцян ў навуцы і мастацтве на іншыя народы.

2. Дасягненні шумерскай цывілізацыі і іх уплыў на іншыя культуры.

3. Мова, пісьменнасць, вуснае літаратурная творчасць народаў Месапатаміі ў міжкультурным кантэксце.

4. Культурная ўплыў фінікіян на культуры іншых народаў.

5. Уплыў культуры Старажытнай Індыі на краіны Азіі.

6. Культурная ўплыў цывілізацыі Старажытнага Кітая.

7. Рэлігія і міфалогія Старажытнай Грэцыі ў кантэксце міжкультурных кантактаў і ўплываў.

8. Распаўсюджанне дасягненняў старажытнагрэчаскай культуры.

9. Культура элінізму ў суседніх дзяржавах.

10. Старажытнарымская культура як сінтэз старажытных культур і культур народаў рымскай імперыі.

11. Габрэйская дыяспара і яе ўплыў на распаўсюджанне хрысціянскай культуры ў Рымскай імперыі.

12. Культура Візантыі як сінтэз рымскай, грэчаскай і ўсходніх культур, яе ўплыў на культуру славян.

13. Культура ісламу і яе кантакты з еўрапейскай сярэднявечнай культурай.

14. Культурныя сувязі беларускіх зямель з Візантыяй у IX-XIII стст.

15. Культурныя сувязі беларускіх зямель з Заходняй і Паўночнай Еўропай у IX-XIII стст.

16. Хрысціянская культура і развіццё каменнага дойлідства на Беларусі ў IX-XV стст.

17. Культурны аспект еўрапейскай цывілізацыйнай экспансіі ў XVI-XVIII стст.

18. Роля каталіцкай царквы ў распаўсюдзе еўрапейскіх культуры ў Амерыцы і Азіі ў XVI-XVIII стст.

19. Распаўсюджанне ў XV-XVIII стст. на беларускіх землях перакладной літаратуры.

20. Еўрапейскае ўплыў на музычную і тэатральную культуру Беларусі XVI-XVIII стст.

21. Уплыў на культурную сітуацыю і развіццё адукацыі на беларускіх землях Рэфармацыі і Контррэфармацыі.

22. Стварэнне першых сталых культурных устаноў еўрапейскіх краін за мяжой у XIX - пачатку ХХ ст.

23. Уплыў заходняй культуры і ідэй на краіны Азіі (1870-1945).

24. Рост дыпламатычнай актыўнасці ў сферы культуры ў міжваенны час (1921-1939 гг.).

25. Станаўленне міжнародных культурных сувязей беларускіх зямель у XIX - пачатку ХХ ст.

26. Асаблівасці культурных кантактаў БССР у 1921-1939 гг.

27. Фарміраванне пасляваеннай структуры культурных інстытутаў краін Еўропы (1945-1989).

28. Роля ЮНЕСКА ў развіцці міжнародных культурных сувязей у 1950-я - 1980-я гг.

29. Асноўныя супярэчнасці сістэмы міжнародных культурных сувязяў перыяду "халоднай вайны".

30. Асноўныя напрамкі і поспехі міжнародных культурных сувязяў БССР у 1940-х - пач. 1980-х гг.

31. Асаблівасці міжнародных культурных сувязяў БССР у другой палогу 1980-х - пач. 1990 гг.

32. Асаблівасці міжнародных культурных сувязяў перыяду глабалізацыі.

33. Роля ААН і ЮНЕСКА ў развіцці міжнародных культурных сувязей у канцы ХХ - пачатку XXI ст.

34. Новыя формы культурнага супрацоўніцтва Рэспублікі Беларусь. Культурныя цэнтры.

35. Культурнае супрацоўніцтва ў рамках СНД.

36. Культурныя сувязі ў рамках ЕС пасля 1993 г.

 

4.3 Крытэрыі ацэнкі вынікаў вучэбнай дзейнасці

 

Па дысцыпліне прадугледжана рэйтынгавая сістэма ацэнкі. Яна уключае здзяйсненне бягучага кантролю і бягучай атэстацыі. Бягучы кантроль накіраваны на рэгулярную і сістэматычную праверку ведаў студэнтаў пад час заняткаў і самастойнай работы.

Бягучы кантроль ведаў прадугледжвае:

правядзенне двух тэстаў (на трэцім і шостым семінарскім занятку),

падрыхтоўку рэферата,

правядзенне вусных апытанняў на семінарскіх занятках,

праверку канспектаў лекцый і семінарскіх заняткаў.

Бягучая атэстацыя прадугледжвае правядзенне заліку (выніковага тэсту) па дысцыпліне ў цэлым.

Выніковая адзнака па дысцыпліне з’яўляецца інтэграваным паказчыкам, які фарміруецца на падставе ацэнкі ведаў студэнта ў ходзе бягучага кантролю і бягучай атэстацыі.

Для студэнта, які прапусціў бягучы кантроль (семінарскі занятак) па ўважлівай прычыне, што дакументальна пацверджана, выкладчык вызначае дадатковыя тэрміны.

Студэнт, які прапусціў кантрольнае мерапрыемства (семінарскі занятак) без уважлівай прычыны, павінен аплаціць і прайсці платную кансультацыю па тэме ў вызначаны дадатковы тэрмін.

У выпадку атрыманння студэнтам адзнакі па бягучаму кантролю ў форме тэста ніжэй за 4 (чатыры) балы, неабходна паўторна выканаць тэст у дадатковыя тэрміны.

Студэнты, якія прапуцілі кантрольныя мерапрыемствы бягучага кантролю без уважлівых падстаў, і не атрымалі кансультацыю ў вызначаны дадатковы тэрмін, а таксама тыя, хто атрымаў нездавальняючую адзнаку па бягучаму кантролю (ніжэй за 4 балы) нават пасля паўторнага праходжання тэста, не дапускаюцца да бягучай атэстацыі (заліка ці выніковага тэста). У экзаменацыйнай ведамасці робіцца адзнака “не дапушчаны кафедрай”.

Выкладчык мае права вызначыць вынік бягучай атэстацыі на падставе рэзультатаў бягучага кантролю ведаў без правядзення дадатковага апытання на заліку (без праходжання студэнтам выніковага тэсту). Пры гэтым яўка студэнта на залік абавязкова.

Формула разліку адзнакі бягучага кантролю:

Агульная колькасць балаў бягучага кантролю складаецца з ацэнкі працы студэнта на лекцыях і семінарскіх занятках. Прысутнасць на лекцыі ацэньваецца ў 1 бал, паўната канспекта – ад 1 да 2 балаў. Такім чынам за 12 лекцый максімальная колькасць балаў можа складаць 12х(1+2)=36 балаў.

Рэзультат працы на семінарскіх занятках складаецца з ацэнкі за вусны адказ (ад 1 да 10 балаў), ацэнкі за напісанне рэферата і яго абарону (ад 1 да 10 балаў). Максімальна магчымы был можа складаць 7х10=70. Пры гэтым адзін студэнт можа атрымаць за адзін семінар да 20 балаў (10 – за вусны адказ, 10 – за выступленне з рэфератам).

Выкананне тэста ацэньваецца шляхам падзелу колькасці правільных адказаў да агульнай колькасці пытанняў і памнажэння на 10. Пры неабходнасці робіцца акругленне ап правілам алгебры да цэлага чысла. Напрыклад, у тэксце 23 пытання. Студэнт адказаў на 8. Рэзультат будзе складаць: (8/23)х10=3,4. Пасля акруглення атрымліваецца 3. Максімальная колькасць балаў за два бягучых тэста складае 2х10=20 балаў.

Адказ на заліку ацэньваецца па 10-бальнай сістэме.

Методыка фарміравання выніковай адзнакі.

Такім чынам, максімальная колькасць балаў, якую можа набраць студэнт да правядзення бягучай атэстацыі складае: 36+70+20=126 балаў. Студэнт, які набярэ не менш за 80% ад гэтага паказчыку (101 бал) пры ўмове наяўнасці поўнага канспекту адказаў на пытанні семінарскіх заняткаў вызваляецца ад праходжання апытання на заліку (праходжання выніковага тэсту).

Крытэрыі пераводу колькасці набраных балаў ў ацэнку за работу на занятках і самастойную працу:

да 20 балаў – 1

21-40 балаў– 2

41-50 – 3

51-60 – 4

61-70 – 5

71-80 – 6

81-90 – 7

91-100 – 8

101-110 – 9

Вышэй за 110 – 10.

Да атрыманай ацэнкі за работу на зянятках і самастойную працу прымяняецца каэфіцыент 0,6 з акругленнем да дзясяткаў.

Адказ на заліку ацэньваецца па 10-ці бальнай сістэме. Да ацэнкі прымяняецца каэфіцыент 0,4 з акругленнем да цэлага чысла.

Выніковая адзнака выводзіцца як сумма двух велічынь.

Напрыклад, студэнт па выніках бягучага кантролю атрымаў 8 балаў, а на заліку атрымаў 5 балаў. Выніковая адзнака будзе складаць (8х0,6)+(5х0,4)=5+2=7 балаў.

Адзнака “залічана” выстаўляецца пры ўмове атрымання выніковай адзнакі не ніжэй за 4 балы.

 

4.4 Крытэрыі ацэнкі ведаў і кампетэнцыі студэнтаў

Дзесяць).

Сістэматызаваныя, глыбокія і поўныя веды па праблеме, а таксама па асноўных пытаннях, якія выходзяць за яе межы;

дакладнае выкарыстанне навуковай тэрміналогіі (у тым ліку на замежнай мове), стылістычна пісьменнае, лагічна правільнае выкладанне адказу на пытанні;

бездакорнае валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

поўнае і глыбокае засваенне асноўнай і дадатковай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў тэорыях, канцэпцыях і накірунках па пытанню і даваць ім крытычную ацэнку, выкарыстоўваць навуковыя дасягненні іншых дысцыплін;

самастойная творчая праца на занятках, актыўны творчы ўдзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Дзевяць).

Сістэматызаваныя, глыбокія і поўныя веды па праблеме ў аб'ёме вучэбнай праграмы;

дакладнае выкарыстанне навуковай тэрміналогіі (у тым ліку на замежнай мове), стылістычна пісьменнае, лагічна правільнае выкладанне адказу на пытанні;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

засваенне асноўнай і дадатковай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў асноўных тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім крытычную ацэнку;

сістэматычная, актыўная самастойная праца на занятках, творчы ўдзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Восем)

сістэматызаваныя, глыбокія і поўныя веды па пытанню ў аб'ёме вучэбнай праграмы;

выкарыстанне навуковай тэрміналогіі (у тым ліку на замежнай мове), стылістычна пісьменнае, лагічна правільнае выкладанне адказу на пытанні, уменне рабіць абгрунтаваныя высновы;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

засваенне асноўнай і дадатковай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў асноўных тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім крытычную ацэнку з пазіцый дзяржаўнай ідэалогіі.

самастойная актыўная праца на занятках, сістэматычны ўдзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Сем)

сістэматызаваныя, глыбокія і поўныя веды па пытанню;

выкарыстанне навуковай тэрміналогіі (у тым ліку на замежнай мове), стылістычна правільнае выкладанне адказу на пытанні, уменне рабіць абгрунтаваныя высновы;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

засваенне асноўнай і дадатковай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў асноўных тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім крытычную ацэнку;

самастойная праца на занятках, сістэматычны удзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Шэсць)

досыць поўныя і сістэматычныя веды ў аб'ёме вучэбнай праграмы;

выкарыстанне неабходнай навуковай тэрміналогіі, стылістыстычна правільнае выкладанне адказу на пытанні, уменне рабіць абгрунтаваныя высновы;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны,

засваенне асноўнай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў базавых тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім параўнальную ацэнку;

самастойная праца на занятках, сістэматычны ўдзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Пяць)

дастатковыя веды ў аб'ёме вучэбнай праграмы;

выкарыстанне навуковай тэрміналогіі, стылістычна пісьменнае, лагічна правільнае выкладанне адказу на пытанні, уменне рабіць высновы;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

засваенне асноўнай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў базавых тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім параўнальную ацэнку;

самастойная праца на занятках, удзел у групавых абмеркаваннях, высокі ўзровень культуры выканання заданняў.

Чатыры)

дастатковы аб'ём ведаў у межах адукацыйнага стандарту;

выкарыстанне навуковай тэрміналогіі, стылістычнае і лагічнае выкладанне адказу на пытанні, уменне рабіць высновы без істотных памылак;

валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

засваенне асноўнай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

уменне арыентавацца ў асноўных тэорыях, канцэпцыях і накірунках па вывучаемай дысцыпліне і даваць ім ацэнку;

праца пад кіраўніцтвам выкладчыка на занятках, дапушчальны ўзровень культуры выканання заданняў.

Тры)

недастаткова поўны аб'ём ведаў у межах адукацыйнага стандарту;

веданне часткі асноўнай літаратуры, рэкамендаванай вучэбнай праграмай дысцыпліны;

выкарыстанне навуковай тэрміналогіі, выкладанне адказу на пытанні з істотнымі лінгвістычнымі і лагічнымі памылкамі;

слабое валоданне інструментарыем вучэбнай дысцыпліны;

няўменне арыентавацца і асноўных тэорыях, канцэпцыях і накірунках вывучаемай дысцыпліны;

пасіўнасць на практычных і лабараторных занятках, нізкі ўзровень культуры выканання заданняў.

Два)

фрагментарныя ведаў у межах адукацыйнага стандарту;

веданне асобных літаратурных крыніц, рэкамендаваных вучэбнай праграмай дысцыпліны;

няўменне выкарыстоўваць навуковую тэрміналогію дысцыпліны, наяўнасць у адказе грубых стылістычных і лагічных памылак;

пасіўнасць на практычных і лабараторных занятках, нізкі ўзровень культуры выканання заданняў.

Адзін)

Адсутнасць ведаў і кампетэнцый ў рамках адукацыйнага стандарту ці адмову ад адказу.

 

ДАПАМОЖНЫ РАЗДЗЕЛ

 

ВУЧЭБНАЯ ПРАГРАМА

 

Тэма 1. Уводзіны. Гісторыя міжнародных культурных сувязяў: прадмет і методыка

Значэнне дысцыпліны “Гісторыя і тэорыя міжнародных культурных сувязяў” у працэсе падрыхтоўкі спецыялістаў у галіне міжкультурных камунікацый. Прадмет, задачы, структура і змест вучэбнай дысцыпліны. Роля і месца дысцыпліны ў сістэме культуралагічнага адукацыі. Крыніцазнаўчая база. Метады даследавання.

Важнасць вывучэння гісторыі міжнародных культурных сувязяў для разумення логікі развіцця асноўных працэсаў культурнага ўзаемадзеяння ў розныя перыяды гісторыі чалавецтва і нацыянальнай гісторыі. Перасяленні народаў, заваёвы і гандлёвы абмен як фактары міжкультурных камунікацый. Гістарычная трансфармацыя формаў і метадаў міжкультурных кантактаў. Асноўныя тэндэнцыі міжкультурных адносін на сучасным этапе.

 

Тэма 2. Цывілізацыі Старажытнага Усходу ў міжкультурным кантэксце

Цывілізацыя Старажытнага Егіпта: агульная характарыстыка. Уплыў рэлігійнай культуры на фарміраванне ідэі ббога, які памірае і ўваскрашае, монатэізм. Навуковыя дасягненні ў галіне матэматыкі і геаметрыі, іх выкарыстанне ў антычнай навуцы. Дасягненні ў астраноміі. Трансфармацыя старажытнаегіпецкага календара ў юліянскі і грыгарыянскі. Старажытнаегіпецкае мастацтва і яго ўплыў на мастацтва краін Блізкага Ўсходу і Нубіі (Эфіопіі).

Культура народаў Месапатаміі. Мова і пісьменнасць шумераў як стрыжань асірыйскай і халдэйскай культуры. Уплыў на персідскую культуру. Значэнне вуснай літаратурнай творчасці народаў Двуречча. «Эпас пра Гільгамеша» і Біблія. Дэманалогія і яе праявы ў розных рэлігіях Старажытнага Усходу. Вавілон як культурная сталіца старажытнага свету. Культура старажытнага Ірана: агульная характарыстыка. Ідэі дуалізму ў зараастрызме і яе выкарыстанне ў тэасофіі і філасофіі. Мітраізм і хрысціянства. Старажытнаперсідская літаратура і яе ўплыў на культуру Усходу. Матэрыяльная культура старажытнага Ірана. Кушанскае царства як прыклад міжкультурнага ўзаемадзеяння.

Фінікійская сістэма пісьменства як аснова грэчаскага і лацінскага алфавіту. Фінікійская гандаль як сродак міжкультурных камунікацый ў старажытнасці. Фінікійскія калоніі ў басейне Міжземнага мора.

 

Тэма 3. Цывілізацыі Старажытнай Індыі і Кітая, іх уплыў на культуру краін Азіі

Асноўныя этапы развіцця культуры старажытнага Кітая: агульная характарыстыка. Сімбіёз канфуцыянства, даасізму і будызму ў кітайскай культуры. Старажытнакітайская мова і літаратура і іх уплыў на культуру краін Паўднёва-Ўсходняй Азіі. Распаўсюджванне кітайскай сістэмы іерагліфічнага пісьма. Навуковыя веды ў старажытным Кітаі. Матэматыка, астраномія, медыцына, іншыя натуральныя навукі. Уплыў кітайскіх традыцый выяўленчага і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва на мастацтва суседніх краін. Распаўсюджанне кітайскай архітэктуры за межы краіны. Старажытнакітайскі тэатр. Вялікі шаўковы шлях і яго значэнне для культурнага ўзаемадзеяння краін Азіі і Еўропы. Цывілізатарская роля і сучасны вопыт мадэрнізацыі Кітая.

Культура старажытнай Індыі. Гандлёвыя кантакты Харапскай цывілізацыі. Ведызм і індуізм. Філасофія брахманізму. Будызм і яго распаўсюджванне ў краінах Азіі. Чань-буддызм і дзэн-будызм. Уплыў будызму на класічны кітайскі жывапіс, паэтычныя жанры і выяўленчае мастацтва Японіі, распаўсюджанне садовага мастацтва. Старажытнаіндыйская літаратура. Развіццё навуковых ведаў. Матэматыка і астраномія. Дасягненні ў галіне музыкі і харэаграфіі, архітэктуры, выяўленчага і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, іх распаўсюджанне на тэрыторыі мацерыковай Азіі, у басейнах Ціхага і Індыйскага акіянаў. Уплыў ісламу і мусульман у сярэднявечнай Індыі.

Тэма 4. Культурныя кантакты ў антычным свеце

Культура Старажытнай Грэцыі: агульная характарыстыка. Уплыў ўсходніх культаў на фарміраванне рэлігіі Старажытнай Грэцыі. Старажытнагрэчаская міфалогія як аснова еўрапейскай літаратуры. Філасофія ў Старажытнай Грэцыі і яе ўплыў на філасофскую думку розных народаў і эпох. Архітэктура Старажытнай Грэцыі як узор для архітэктуры антычнага свету. Тэатр і драматургія, літаратура, музыка і выяўленчае мастацтва, скульптура. Распаўсюджванне старажытнагрэчаскай культуры пры дапамозе каланізацыі. Заваёвы Аляксандра Македонскага. Фарміраванне культуры элінізму. Эліністычная культура дзяржаў Малой Азіі, Блізкага Усходу, Егіпта. Грэка-будызм. Уплыў старажытнагрэчаскай культуры на культуру Старажытнага Рыма.

Старажытнарымская культура і яе асаблівасці. Уплыў этрускай культуры. Заваёвы і фарміраванне Рымскай імперыі. Культурная палітыка Рыма як складовая частка імперскай палітыкі. Старажытнарымская рэлігійная міфалогія. Старажытнарымская філасофія і літаратура. Рымскае права. Арганізацыя ваеннай справы. Рымская літаратура як сінтэз культур народаў Рымскай імперыі. Распаўсюджанне рымскай культуры, навукі і адукацыі ў межах Рымскай імперыі. Старажытнарымскае мастацтва.

Яўрэйская дыяспара і яе ўплыў на распаўсюджанне хрысціянскай культуры ў Рымскай імперыі.

 

Тэма 5. Культурныя ўзаемадзеяння ў сярэднявечнай Еўропе

Фактары, якія вызначалі міжнародныя культурныя сувязі пасля распаду Рымскай імперыі. Роля заходняй хрысціянскай царквы ў культурным узаемадзеянні і фарміраванні культуры сярэднявечнай Еўропы. Культура Візантыі як сінтэз рымскай, грэчаскай і ўсходніх культур, яе ўплыў на культуру славян. Сярэднявечныя манастыры, манаскія ордэны і ўніверсітэты ў сістэме еўрапейскай міжкультурнай камунікацыі.

Фарміраванне ісламскай культуры на аснове антычнай, семіцкай і старажытнаіранскай культуры, яе кантакты з еўрапейскай сярэднявечнай культурай (Кардоўскі халіфат), культурай Індыі (Дэлійскі султанат), усходняй Афрыкі (Суахілійская цывілізацыя). Крыжовыя паходы як фактар культурнага ўзаемадзеяння Усходу і Захаду.

Мангольскія ханствы і культурны абмен паміж імі. Падарожжы як фактар міжцывілізацыйных кантактаў.

Культурныя сувязі беларускіх зямель з Візантыяй, Заходняй і Паўночнай Еўропай. Еўрапейская культура і развіццё каменнага дойлідства і музычнай культуры на Беларусі.

 

Тэма 6. Культурная ўзаемадзеянне ў Новы час

Вялікія геаграфічныя адкрыцці. Асаблівасці культурных працэсаў, якія адбываліся на Амерыканкім кантыненце ў выніку экспансіі еўрапейскіх краін (транскультурацыя, асіміляцыя, гібрыдызацыя), у розных рэгіёнах. Роля каталіцкай царквы ў станаўленні лацінаамерыканскай цывілізацыі. Біскуп Бартоломе дэ Лас Касас. Будаўніцтва гарадоў. Развіццё архітэктуры. Лацінаамерыканскае барока і ультрабароко. Творчасць Хуаны Інэс дэ ла Крус (Смецце Хуаны). Станаўленне і развіццё свецкага мастацтва.

Асаблівасці супрацьстаяння еўрапейскай экспансіі: Японія, Кітай, мусульманскі свет. Каталіцкія місіі ў Кітаі і Японіі. Культурнае ўздзеянне Захаду на азіяцкія калоніі. Усходні ўплыў на мастацтва Еўропы. Стыль шінуазрі.

Асаблівасці культурных кантактаў у Еўропе. Франкфуртскі міжнародны кніжны кірмаш. Феномен нідэрландскай кальвінісцкай дыяспары. Развіццё адукацыі на роднай мове за мяжою. Рост рэвалюцыйных настрояў і распаўсюджванне ідэй асветніцтва. Уплыў Францускай рэвалюцыі на Еўропу. Ваенныя кампаніі Напалеона і распаўсюджанне моды на ўсходнюю культуру. Абвастрэнне барацьбы за перадзел свету ў 19 ст. Пашырэнне сферы ўплыву еўрапейскай цывілізацыі. Першыя музычныя конкурсы.

Уплыў ідэй еўрапейскага Рэнесансу і Адраджэння на духоўную і мастацкую культуру беларускіх зямель. Развіццё кнігадрукавання і адукацыі ў Беларусі ў міжнародным кантэксце. Замежныя паездкі жыхароў беларускіх зямель, навучанне за мяжою як шляхі распаўсюджання заходнееўрапейскай культуры. Літаратурныя кантакты. Запрашэнне еўрапейскіх майстроў для працы на беларускіх землях. Арыенталізацыя культуры і стулю жыцця шляхты. Еўрапейскае ўплыў у архітэктуры, музыцы, тэатры. Войны з Маскоўскай дзяржавай і іх роля ў культурных сувязях. Цікавасць да Беларусі пачынаючы з канца XVIII ст. польскіх i рускіх даследчыкаў. Эмігранты з беларускіх зямель: роля ў культуры іншых краін, развіцці культурных сувязяў.